reisverslag -13-
Door: jeanleo
Blijf op de hoogte en volg jeannetenleo
19 December 2010 | Nederland, Doorwerth
Reisverslag -13-
Lissabon- Southampton- Amersfoort- Doorwerth
Vanuit een koud en besneeuwd Doorwerth wordt het eens tijd om ons laatste reisverslag te produceren. Hoewel ik toch lekker ontspannen bij de verwarming zit, kost het me moeite om het verslag op papier te zetten. Ofschoon het slechts een paar dagen geleden is dat we uit Pireus vertrokken, is er toch ook in de laatste dagen weer veel gebeurd, waardoor we onze avontuurlijke wereldreis ook met avontuur beëindigen.
De afvaart uit Pireus ging niet zonder slag of stoten…We werden geholpen door een tweetal sleepboten, waarvan er een met een kabel aan het achterschip was verbonden, om de Oriana stabiel te houden bij de afvaart. Vermoedelijk ging dit te snel, want de sleepboot werd aan de kabel door de Oriana meegetrokken, waardoor de sleper dwars kwam te liggen en schuin naar beneden werd getrokken. De bemanning van de boot probeerde snel de kabel los te maken, hetgeen niet lukte. Een snelle reactie van de sleepbootkapitein, hij sloeg met een bijl de kabel door, redde de sleepboot. Door het kappen van de kabel kreeg deze een enorme zwieper richting de Oriana, maar gelukkig stond er niemand in de buurt, waardoor de schade beperkt bleef. Alleen moest de bemanning van de Oriana er een nieuwe lus aanbreien… Ook de sleper kreeg een enorme zwieper , maar bleef gelukkig redelijk stabiel en zonder averij…
Lissabon is een mooie stad, die we uitgebreid met de” Hop on-hop off”bus hebben bekeken. De stad is op heuvels gebouwd en om er te wandelen is dat redelijk lastig, vandaar dat deze bus voor ons een perfecte oplossing was. Beneden bij de rivier, de Taag, waar we aanmeerden, was het behoorlijk mistig, maar toen we in de bus omhoog reden werd het steeds zonniger. Lissabon is de moeite waard om eens met een stedentrip wat uitgebreider te bekijken. De oude binnenstad werd een aantal jaren geleden door brand verwoest, maar is in oude staat herbouwd. Verder is er langs de Taag een modern gedeelte, waar destijds de wereldtentoonstelling werd gehouden. Het exacte jaar ben ik even kwijt. Dit is nu een modern uitgaanscentrum met luxe winkels en gezellige terrasjes. De paviljoens die er destijds voor zijn gebouwd, zijn goed onderhouden en geven een internationale uitstraling. Wat ons wel opviel zijn de bedelaars in de stad, die er proberen van de “rijke “ buitenlanders iets los te krijgen…
De laatste zeedagen hadden we nodig om onze (5!) koffers in te richten…Uiteindelijk is alles wat we bij ons hadden en nieuw hadden aangeschaft, er in gekomen. Ook op de laatste zeedag bleef ons het avontuur achtervolgen. Midden op zee, bij de golf van Biskaye, vielen alle motoren van de Oriana stil ,waardoor er ook geen elektriciteit werd geproduceerd…Groot paniek op de brug, want het schip dreef onbestuurbaar rond op zee. Gelukkig was er nog daglicht en wij hadden een hut met een groot raam, zodat we wel licht hadden. De mensen met een binnenhut hadden het moeilijker, want die hebben geen raam/of patrijspoort, waardoor het in de hut aardedonker is.. We hebben toen een Nederlands echtpaar, met een binnenhut, uitgenodigd om bij ons de storing af te wachten. Met een drankje erbij werd het toch nog gezellig… De storing was na een twintigtal minuten verholpen, maar het schip kon slechts op halve kracht verder. Gelukkig hadden we voldoende speling in de aankomsttijd, zodat we toch redelijk op tijd in Southampton arriveerden . Inmidels had de kapitein ons nog op een “farewell”party getrakteerd en werden ons nog wat getallen over de wereldreis gegeven, zoals het bereiden van in totaal 96.000 maaltijden…en men had berekend dat per persoon er 257 liter water per dag was gebruikt. Hierbij was wel de wasserij inbegrepen..
Het ontschepen is een organisatie op zich. Je kan natuurlijk moeilijk 1900 man tegelijk van boord laten gaan en zelf hun koffers te laten zoeken, dat wordt een grote puinhoop. Er worden daarom verschillende groepen gemaakt die een bepaalde kleur kaart ontvangen en dan per kleur van boord kunnen. Je kaartkleur wordt omgeroepen en dan mag je van boord, naar de hal, waar je koffers ergens staan. Ze staan gesorteerd op deknummer, maar ons dek (11) heeft ruim 200 hutten,waardoor je ruim 800 koffers bij elkaar hebt staan. Zoek daar maar even naar je vijf koffers, die niet bij elkaar staan. Gelukkig had Jeannet ze goed herkenbaar gemaakt door er een witte vlag aan te hangen (witte, ongebruikte, plasticzakjes bestemd voor onhygiënisch afval..),zodat we toch binnen redelijke tijd met onze handel naar de bus konden, die niet zo ver bij de cruiseterminal vandaan stond. Niet iedereen was zo snel met de bagage, want een medepassagiere (87 jaar!) , kon haar bagage niet terugvinden en we konden niet met de bus weg voordat alles en iedereen er in zat…
Uiteindelijk vertrokken we met een uur vertraging, waardoor de Ferry in Dover werd gemist. Ook hier dus wachten op de volgende..Bij de ferry in Dover moesten we toch nog een keer door de Engelse douane worden gecontroleerd. Gelukkig was het niet nodig om alle koffers weer uit de bus te halen, maar moesten er 6 passagiers, die voor in de bus zaten, met hun handbagage naar de douane, waar ze uitgebreid werden gecontroleerd. Aangezien er niet werd gecontroleerd of het inderdaad hun eigen handbagage was, vond ik het eigenlijk een douanepesterij, die zich verveelden, of zo.
Inmiddels was het weer kouder en slechter geworden. Het sneeuwde licht maar er was in Engeland en Frankrijk en België goed te rijden, zodat dat stuk van de reis verder goed verliep.
Bij onze eerste busstop in Hazeldonk, was er al twee uur vertraging, waardoor onze chauffeur een uur rust moest nemen, om zich aan de rijtijdenvoorschriften te houden. Inmiddels gingen er in de bus al de nodige paniekverhalen rond , vanwege het slechte weer in Nederland. Uiteindelijk zijn we met drie uur vertraging in Amersfoort gearriveerd en kwamen we om een uur of 1 in Doorwerth aan.
Andere passagiers hebben in Amersfoort moeten overnachten, omdat ze niet meer naar plaats van bestemming konden komen.
Wij konden ons gelukkig prijzen dat we nog naar huis konden omdat een van Jeannet haar zonen, met zijn vriendin in twee auto’s,vanwege die 5 koffers, ons in Amersfoort ophaalden en werden thuis nog aangenaam verrast met een glas champagne en lekker hapjes.( Nogmaals onze dank! ) We lieten de koffers ,de koffers en hebben een gat in de volgende dag geslapen.
Ter afsluiting willen wij hiermede onze trouwe lezers bedanken voor de leuke reacties die wij op onze verslagen mochten ontvangen. Deze reacties hebben ons de kracht gegeven om het verslag zo uitgebreid mogelijk te doen. Verder willen wij van deze gelegenhei d gebruik maken om jullie allen fijne kerstdagen met jullie dierbaren te wensen en uiteraard een GEZOND EN GELUKKIG 2011 !
Wij hopen dat jullie ons ook gaan volgen tijdens onze volgende wereldcruise in 2012 ??? HaHaHa..
Till we meet again…
Lissabon- Southampton- Amersfoort- Doorwerth
Vanuit een koud en besneeuwd Doorwerth wordt het eens tijd om ons laatste reisverslag te produceren. Hoewel ik toch lekker ontspannen bij de verwarming zit, kost het me moeite om het verslag op papier te zetten. Ofschoon het slechts een paar dagen geleden is dat we uit Pireus vertrokken, is er toch ook in de laatste dagen weer veel gebeurd, waardoor we onze avontuurlijke wereldreis ook met avontuur beëindigen.
De afvaart uit Pireus ging niet zonder slag of stoten…We werden geholpen door een tweetal sleepboten, waarvan er een met een kabel aan het achterschip was verbonden, om de Oriana stabiel te houden bij de afvaart. Vermoedelijk ging dit te snel, want de sleepboot werd aan de kabel door de Oriana meegetrokken, waardoor de sleper dwars kwam te liggen en schuin naar beneden werd getrokken. De bemanning van de boot probeerde snel de kabel los te maken, hetgeen niet lukte. Een snelle reactie van de sleepbootkapitein, hij sloeg met een bijl de kabel door, redde de sleepboot. Door het kappen van de kabel kreeg deze een enorme zwieper richting de Oriana, maar gelukkig stond er niemand in de buurt, waardoor de schade beperkt bleef. Alleen moest de bemanning van de Oriana er een nieuwe lus aanbreien… Ook de sleper kreeg een enorme zwieper , maar bleef gelukkig redelijk stabiel en zonder averij…
Lissabon is een mooie stad, die we uitgebreid met de” Hop on-hop off”bus hebben bekeken. De stad is op heuvels gebouwd en om er te wandelen is dat redelijk lastig, vandaar dat deze bus voor ons een perfecte oplossing was. Beneden bij de rivier, de Taag, waar we aanmeerden, was het behoorlijk mistig, maar toen we in de bus omhoog reden werd het steeds zonniger. Lissabon is de moeite waard om eens met een stedentrip wat uitgebreider te bekijken. De oude binnenstad werd een aantal jaren geleden door brand verwoest, maar is in oude staat herbouwd. Verder is er langs de Taag een modern gedeelte, waar destijds de wereldtentoonstelling werd gehouden. Het exacte jaar ben ik even kwijt. Dit is nu een modern uitgaanscentrum met luxe winkels en gezellige terrasjes. De paviljoens die er destijds voor zijn gebouwd, zijn goed onderhouden en geven een internationale uitstraling. Wat ons wel opviel zijn de bedelaars in de stad, die er proberen van de “rijke “ buitenlanders iets los te krijgen…
De laatste zeedagen hadden we nodig om onze (5!) koffers in te richten…Uiteindelijk is alles wat we bij ons hadden en nieuw hadden aangeschaft, er in gekomen. Ook op de laatste zeedag bleef ons het avontuur achtervolgen. Midden op zee, bij de golf van Biskaye, vielen alle motoren van de Oriana stil ,waardoor er ook geen elektriciteit werd geproduceerd…Groot paniek op de brug, want het schip dreef onbestuurbaar rond op zee. Gelukkig was er nog daglicht en wij hadden een hut met een groot raam, zodat we wel licht hadden. De mensen met een binnenhut hadden het moeilijker, want die hebben geen raam/of patrijspoort, waardoor het in de hut aardedonker is.. We hebben toen een Nederlands echtpaar, met een binnenhut, uitgenodigd om bij ons de storing af te wachten. Met een drankje erbij werd het toch nog gezellig… De storing was na een twintigtal minuten verholpen, maar het schip kon slechts op halve kracht verder. Gelukkig hadden we voldoende speling in de aankomsttijd, zodat we toch redelijk op tijd in Southampton arriveerden . Inmidels had de kapitein ons nog op een “farewell”party getrakteerd en werden ons nog wat getallen over de wereldreis gegeven, zoals het bereiden van in totaal 96.000 maaltijden…en men had berekend dat per persoon er 257 liter water per dag was gebruikt. Hierbij was wel de wasserij inbegrepen..
Het ontschepen is een organisatie op zich. Je kan natuurlijk moeilijk 1900 man tegelijk van boord laten gaan en zelf hun koffers te laten zoeken, dat wordt een grote puinhoop. Er worden daarom verschillende groepen gemaakt die een bepaalde kleur kaart ontvangen en dan per kleur van boord kunnen. Je kaartkleur wordt omgeroepen en dan mag je van boord, naar de hal, waar je koffers ergens staan. Ze staan gesorteerd op deknummer, maar ons dek (11) heeft ruim 200 hutten,waardoor je ruim 800 koffers bij elkaar hebt staan. Zoek daar maar even naar je vijf koffers, die niet bij elkaar staan. Gelukkig had Jeannet ze goed herkenbaar gemaakt door er een witte vlag aan te hangen (witte, ongebruikte, plasticzakjes bestemd voor onhygiënisch afval..),zodat we toch binnen redelijke tijd met onze handel naar de bus konden, die niet zo ver bij de cruiseterminal vandaan stond. Niet iedereen was zo snel met de bagage, want een medepassagiere (87 jaar!) , kon haar bagage niet terugvinden en we konden niet met de bus weg voordat alles en iedereen er in zat…
Uiteindelijk vertrokken we met een uur vertraging, waardoor de Ferry in Dover werd gemist. Ook hier dus wachten op de volgende..Bij de ferry in Dover moesten we toch nog een keer door de Engelse douane worden gecontroleerd. Gelukkig was het niet nodig om alle koffers weer uit de bus te halen, maar moesten er 6 passagiers, die voor in de bus zaten, met hun handbagage naar de douane, waar ze uitgebreid werden gecontroleerd. Aangezien er niet werd gecontroleerd of het inderdaad hun eigen handbagage was, vond ik het eigenlijk een douanepesterij, die zich verveelden, of zo.
Inmiddels was het weer kouder en slechter geworden. Het sneeuwde licht maar er was in Engeland en Frankrijk en België goed te rijden, zodat dat stuk van de reis verder goed verliep.
Bij onze eerste busstop in Hazeldonk, was er al twee uur vertraging, waardoor onze chauffeur een uur rust moest nemen, om zich aan de rijtijdenvoorschriften te houden. Inmiddels gingen er in de bus al de nodige paniekverhalen rond , vanwege het slechte weer in Nederland. Uiteindelijk zijn we met drie uur vertraging in Amersfoort gearriveerd en kwamen we om een uur of 1 in Doorwerth aan.
Andere passagiers hebben in Amersfoort moeten overnachten, omdat ze niet meer naar plaats van bestemming konden komen.
Wij konden ons gelukkig prijzen dat we nog naar huis konden omdat een van Jeannet haar zonen, met zijn vriendin in twee auto’s,vanwege die 5 koffers, ons in Amersfoort ophaalden en werden thuis nog aangenaam verrast met een glas champagne en lekker hapjes.( Nogmaals onze dank! ) We lieten de koffers ,de koffers en hebben een gat in de volgende dag geslapen.
Ter afsluiting willen wij hiermede onze trouwe lezers bedanken voor de leuke reacties die wij op onze verslagen mochten ontvangen. Deze reacties hebben ons de kracht gegeven om het verslag zo uitgebreid mogelijk te doen. Verder willen wij van deze gelegenhei d gebruik maken om jullie allen fijne kerstdagen met jullie dierbaren te wensen en uiteraard een GEZOND EN GELUKKIG 2011 !
Wij hopen dat jullie ons ook gaan volgen tijdens onze volgende wereldcruise in 2012 ??? HaHaHa..
Till we meet again…
-
19 December 2010 - 18:25
José En Jos :
Hallo Leo en Jeannet,
Eind goed al goed......
Fijn te horen dat jullie weer heelhuids zijn gearriveerd.
Leo blijf je nog enige tijd in Nederland?
Wij wensen jullie fijne kerstdagen en een goed en gezond nieuwjaar toe.
Hartelijke groet,
José en Jos -
19 December 2010 - 20:40
Johnbonte:
hallo Jeannet en leo.
we zijn blij weer te horen dat jullie weer veilig thuis zijn ,een spreekwoord zegt zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens.
wat een reis hebben jullie gemaakt met zoveel moois.
wij wensen jullie fijne kerstdagen en een gezond en een gelukkig 2011 toe.
jannie john -
20 December 2010 - 10:51
Giez En Bets Nijboer:
Welkom thuis!!!!!
Jullie ook hele fijne dagen samen en alle goeds voor 2011!!!!!!!! -
20 December 2010 - 14:54
Marianne Daniël:
Jeannet en Leo, Voor jullie ook hele gezellige feestdagen en een fantastisch cruisejaar haha. Bedankt voor de geweldig leuke verslagen. Het was iedere keer weer een feest om jullie belevenissen te volgen.
Hartelijke groet en tot ziens in ons mooie maar koude landje :-) -
20 December 2010 - 18:16
Zoon Van Jeannette:
heel hartelijk welkom in jullie koude kikkerlandje.........
ondanks het slechte weer hebben we de terugreis vanaf Amersfoort naar Doorweerth toch nog redelijk snel kunnen afleggen........ -
20 December 2010 - 20:52
Ernest & Bram:
Weer thuis, zondag live alle verhalen horen gezellig 2e kerstdag met z'n allen vieren.
Dikke kus van ons en geniet lekker na van al jullie avonturen!
-
21 December 2010 - 09:10
Dini Van Yperen:
geweldige verslagen ! ik wens jullie ook een heel gelukkig en gezond 2011. natuurlijk ook heel gezellige kerstdagen! -
24 December 2010 - 21:16
Rosa En Wim:
Eindelijk weer thuis, na zo'n lange, maar mooie reis. Jammer dat het afgelopen is, maar toch fijn om weer in ons kikkerlandje te zijn? Ik heb er zo mijn gedachten bij...
Fijne (Kerst)dagen in Nederland en alle goeds voor 2011!!! Tot ziens!!!
Rosa en Wim -
12 Januari 2011 - 16:53
Piet En Petra:
met veel belangstelling jullie laatste reisverslag gelezen, en natuurlijk heel herkenbaar, hebben jullie ook de foto's die wij via Arjen hebben ontvangen ook nog ontvangen? Het waren er denk ik wat veel, maar ik wist niet hoe te splitsen, dus dan alles maar.
Wij vonden ze in ieder geval erg leuk, het genieten straalt er van af.
verder heel veel groeten van
Piet en Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
