reisverslag -12-

Reisverslag-12-
Egypte –Griekenland –Portugal
“Het was aan de Costa del sol ..tingelingeling..”Het liedje schiet me ineens te binnen, terwijl Oriana langs de bekende Zuid Spaanse kust koerst, richting de straat van Gibraltar. Hier zullen we vanmiddag om een uur of vier moeten aansluiten in de file, om rond Spanje, naar Portugal te varen. Hoewel ik het liedje redelijk zonnig in m’n gedachten meezing,(luid kan ik niet maken voor de buren), is het hier alles behalve zonnig. Het is de derde zeedag na het Suez kanaal en koud, ofschoon het toch een graad of 16 is. Dat zijn we niet meer gewend…
We hebben jullie verlaten in het Piratengebied, waar we goed door zijn gekomen. Dit stuk van de cruise was er een van spanning en avontuur, ofschoon het laatste gelukkig uitbleef. De volgende haven die we aandeden Sharm El-Sheikh, lag al weer in Egypte, waar piratenrij verboden is, dus daar waren er geen piraten te verwachten. Maar het kan gek lopen tijdens zo,n cruise…We ankerden in Sharm El-Sheikh voor de kust, omdat de haven al met 2 andere cruiseschepen was bezet, terwijl er een derde al voor anker lag. Om aan land te komen moest er weer van tenders gebruik worden gemaakt. In Sharm El-Sheikh waren verschillende mogelijkheden voor excursies, waaronder een dagtour naar een beroemd klooster, waar volgens de overlevering, Mozes de 10 geboden van god ontving, dat ongeveer 3 uur rijden in de woestijn lag. Mozes zelf heeft er iets langer over gedaan om daar te komen.
Wij hadden zelf gekozen om eens lekker aan het strand te gaan zonnen en een beetje in zee te zwemmen. … De avond voor aankomst in deze leuke Egyptische badplaats, kregen we het bericht dat alle excursies, richting strand, waren geannuleerd, vanwege problemen met haaien. Er waren in de afgelopen week al verschillende aanvallen van deze dieren geweest en bij de laatst was er een Duitse vrouw omgekomen. Het is begrijpelijk dat de Egyptische autoriteiten derhalve geen toestemming gaven om te zwemmen, of iets anders in zee te doen, zoals snorkelen. Sharm El-Sheikh hebben we toen onmiddellijk omgedoopt in “Shark El-Sheikh…”. De excursie naar het klooster van Santa Catherina, ging in aangepaste vorm wel door, maar het klooster kon niet bezichtigd worden, vanwege de enorme drukte die de monniken zouden ondervinden. Er lagen immers in totaal 4 cruiseschepen in de haven , die allen een excursie naar het klooster hadden. Verder is Sharm El-Sheikh wel een leuk badplaatsje, met vlakbij de Na’ama baai, waar verschillende dure resorts zijn gevestigd. Beslist de moeite waard om hier je vakantie door te brengen.(Wel buiten het haaienseizoen..) Het lag in de bedoeling om na Sharm El-Sheikh, richting Suezkanaal te varen en dan de volgende morgen om 4 uur de passagiers die voor een excursie naar de Pyramides hadden geboekt, in Suez aan land te brengen, waarna ze ’s avonds in Port Said, na de excursie, weer aan boord konden komen.
Helaas ging het bij het binnenhalen van het anker, toen we Sharm El Sheikh gingen verlaten, niet helemaal goed, of liever gezegd helemaal niet goed. Rondom de ankerketting was een kabel, vanaf de zeebodem meegetrokken, waardoor het anker niet naar binnen kon en een stuk ankerketting,van 45 meter, met het anker, nog buiten het schip meezwabberde.. Oriana kon derhalve slechts op halve kracht varen, terwijl, om op tijd in Suez te zijn, volle kracht nodig was. Omdat het toch te gevaarlijk was er mee door te varen, werd op volle zee besloten de verstrikte kabel van de ankerketting te verwijderen. We hadden toen al ruim 4 uur halve kracht gevaren. Het schip kwam stil te liggen en door duikers werd uiteindelijk de kabel verwijderd. Waarom dat niet gelijk in de haven van Sharm El Sheikh was gedaan, had waarschijnlijk te maken met de financiële gevolgen…havengeld etc.. en wellicht ook de haaien. Na een goed half uur was de klus geklaard en werd er, nu, op volle kracht doorgevaren. Helaas was er teveel tijd verloren gegaan om nog de excursies te kunnen laten doorgaan, tot woede van enkele Engelse passagiers, die speciaal voor deze excursie in Mumbai aan boord waren gekomen. Een en ander had ook gevolg voor het Suezkanaal, waar men in konvooi doorheen vaart. Oriana had al een konvooinummer toegewezen gekregen, maar door deze kabeltoestand was de plek al weer vergeven, zodat we opnieuw ingedeeld moesten worden. We werden ingeboekt op plaats 20. Een konvooi bestaat uit max. 25 schepen.
Het Suezkanaal heeft een lange geschiedenis achter zich voordat het is, zoals het nu is…In 1854 deed de Fransman Ferdinand de Lesseps een voorstel aan de toenmalige Egyptische kalief Said Pasha, om het kanaal te mogen graven en in ruil de rechten over het kanaal voor 99 jaar te mogen hebben, wanneer het kanaal klaar zou zijn. Ferdinand zou ook voor het kapitaal zorgen en Egypte voor de arbeiders. In 1859 begon Ferdinand met zijn klus en 10 jaar later werd het kanaal officieel geopend door keizerin Eugenie. Men had ruim 57 miljoen pond in het kanaal geïnvesteerd. In 1875 werd Engeland voor 44 % aandeelhouder van het kanaal, omdat Lord Beaconsfield, destijds minister president, had gehoord dat Said Pasha dringend behoefte aan geld had en daarom besloot een groot deel van zijn kanaalaandelen te verkopen. Beaconsfield leende geld van de familie Rothschild en Engeland werd op deze manier een van de belangrijkste aandeelhouders van het kanaal. Op 26 juli 1956 werd het kanaal door het Egyptische parlement genationaliseerd en het kanaal is nog steeds een van de belangrijkste bronnen van inkomsten voor Egypte. Voor de Oriana moest ruim 3 ton worden neergeteld om er doorheen te varen.
De dagtrip door het kanaal was een belevenis op zich. Links en rechts de Sinai woestijn, waar echter de kamelen inmiddels ontbreken. Om die te zien moeten we naar Burgers Dierenpark…Wel zijn nog steeds de gevolgen zichtbaar van de zesdaagse oorlog tussen Israel en Egypte in 1973. Het was vn. een tankoorlog , waarvan de roestende resten nog hier en daar zichtbaar zijn. Het vaste land van Egypte wordt echter steeds groener en je ziet er ook vrij moderne nederzettingen verrijzen. Het was al met al een interessante ervaring om er doorheen te varen en op je gemak beide kanten van het kanaal te bekijken. Om de Pyramides te zien kan je beter een Nijlcruise nemen. Tegen de avond kwamen we bij Port Said, waar alleen de loods aan land ging en de Oriana verder voer richting Middellandse Zee.
De volgende 30 uur op zee, zijn voor de meeste passagiers geen pretje geweest. Windkracht ELF!! maakte van de Oriana een speelbal, die op de golven danste en vreemde duikelingen maakte,waarbij de golven tegen de ramen van onze hut sloegen. (Dek 11!) We moesten van onze “ouwe”zoveel mogelijk binnen blijven en de buitendekken waren helemaal verboden gebied. Eigenlijk hadden we ook veiligheidsgordels in bed nodig, want je kon er zo uitrollen. Douchen was helemaal niet te doen en als je iets wilde eten wankelde je van de ene naar de andere kant..Het werd daardoor wel rustig in het restaurant, waar we maar geen soep bestelden. Het “grappige” was, dat we vorig jaar in deze zelfde periode ook een cruise deden en toen ook in de Middellandse Zee, maar de andere kant opvoeren, richting Rhodos. We hadden toen dezelfde weersomstandigheden. Wederom waren veel passagiers goed ziek en konden we vorig jaar Rhodos niet bereiken.
De volgende dag arriveerden we, onder goede weersomstandigheden, in Piraeus, de grootste havenstad van Griekenland en de poort naar Athene. Omdat we vorig jaar al in Athene waren geweest en daar de bekende trekpleisters hadden bezocht, zoals de Acropolis, het Parthenon en de oude tempels (of wat er van over is) van Thesion en Zeus,besloten we om dit keer in de voetsporen van apostel Paulus te treden en naar Corintië te gaan. Het is een interessant gebied en er is een beroemd kanaal, gegraven door dezelfde bouwers van het Suezkanaal, dat de Egeïsche zee verbindt met de Ionische Zee. Het kanaal is gebouwd tussen 1881 en 1893. De lengte is slechts 7 kilometer en het is geschikt voor schepen tot 10.000 ton. Het is uiteraard een tolkanaal, maar het verkort de scheepvaartroute met ruim 200 zeemijl. De moeite waard toch..? Het kanaal is smal en de borders rijzen een 30tal meters omhoog.
Inde tijd van Apostel Paulus was Corintië wel varend en belangrijker dan Rome. Het had tempels, theaters, badhuizen en winkels.Er is tevens een ruïne van de tempel van Apollo, die stamt uit 600 voor Chr.
Langs die ruïne loopt een marmeren weg waar Paulus wandelde en predikte en wij hebben in zijn voetsporen gelopen…
We gingen met een goed gevoel en een stukje wijzer weer terug naar de Oriana.
Inmiddels varen we door de straat van Gibraltar en zijn op weg naar Lissabon, onze laatste stop voor Southampton….
Ter afsluiting komt er nog 1 reisverslag, maar dit zal pas geschreven worden als we weer warm en droog in Doorwerth zijn.
Tot spoedig.