reisverslag -10-

Reisverslag -10-
Vietnam-Thailand-Singapore-Maleisië
De Oriana bevindt zich thans in de Indische Oceaan ,op ongeveer 9 graden Noorderbreedte en 79 graden oosterlengte. Jullie weten dus onmiddellijk dat we varen op de hoogte van Thiruvananthapuram, dit ligt in het zuiden van India. We zijn inmiddels Sri Lanka en de Malediven gepasseerd en zijn op weg naar Mumbai (vh.Bombay), waar we morgenochtend op 1 december zullen aankomen. Het is de laatste zeedag van de vier, die nodig zijn om het stuk tussen Maleisië en Mumbai te overbruggen. Overbruggen vind ik eigenlijk niet het juiste woord, want je komt er onderweg geen enkele tegen.. Het zeewater is hier warmer dan de buitentemperatuur, ofschoon deze toch 29 graden is ! Het volk ligt dan ook uitgestrekt bij de zwembaden te bakken en proberen een zonnesteek op te lopen. Sommigen kwamen al met een zonnesteek aan boord, zonder in de zon geweest te zijn, want het “kortelontjessydroom “ is redelijk uitgebroken, zonder dat de medisch staf er maar één vinger naar uitstak..Maar we gaan het over leuke dingen hebben…We hebben jullie verlaten met de mededeling dat Vietnam er aankomt, wel daar zijn we dus al een tijdje geleden geweest..
We meerden af in Phu My, een havenplaats waar niets te beleven valt en ongeveer 120 km van Ho Chi Minh Stad verwijderd. We waren zo slim geweest om een excursie te boeken, waarbij we de stad met al haar highlights zouden bezoeken. De avond er voor had het flink geregend in Vietnam, de natte moesonperiode is hier al een tijdje bezig. Het gevolg was dat de bus die ons vervoerde, al direct in de modder van het haventerrein vast kwam te zitten..Gelukkig was duwen niet nodig, maar een beetje heen en weer schuiven met de bus had uiteindelijk succes. De wegen zijn er zeer slecht en vol met door elkaar brommende brommers, soms met 4 mensen er op, terwijl er maar max. 3 op mogen…Ongelukken blijven dan ook niet uit.. Onderweg valt ons op dat langs de kant van de weg allemaal open winkeltjes zijn gevestigd, waarvoor de uitbater, meestal gehurkt, zit te wachten tot er iemand binnen komt. De weg is iets afgescheiden van het winkelgedeelte door een strook modder en stromend water. Voor de winkeltjes liggen zandzakken. Het doet allemaal triest en armoedig aan. Opvallend is echter dat er tussen deze armoedige winkels regelmatig een zeer eigentijdse bruidsjaponnenwinkel is gevestigd. We zagen echter geen filialen van de moeder van Marco Borsato.. Bruiloften worden hier uitbundig gevierd en duren drie dagen. De Vietnamezen zijn over het algemeen goed gekleed en zijn vriendelijke mensen. Sommigen zijn zelfs vrolijk.. Na bijna drie uur, kwamen we in Ho Chi Minh Stad, het voormalige Saigon aan. De Amerikaanse invloed is nog wel merkbaar en ons staat nog het beeld voor, van de laatste helikopter die uit de Amerikaanse ambassade vertrok, een joelende en schreeuwende menigte achterlatend. Op Koninginnedag 1975 kwam er een einde aan de oorlog, door dat er een Noordvietnamese tank het paleis van de president binnen reed.
Het oude deel van Saigon heeft nog wel wat moois te zien, zoals de Notre Damekathedraal, een kleine kopie van de echte uit Parijs. Deze is gebouwd in de Franse periode ,die er zijn geweest totdat ze de slag bij Dien Bien Phu in 1954 verloren. Verder zijn er nog een aantal mooie gebouwen, zoals het postkantoor. De stad probeert modern te zijn, maar door het chaotische verkeer lukt het niet helemaal. Er werd ons een lunch aangeboden in het prestigieuze hotel Majestic. Dit hotel maakt nog reclame met de filmster Catherine Deneuve, die er in 1993 er gelogeerd heeft. Er werd tijdens de lunch een voorstelling gegeven door een Vietnamese zang-dansgroep, die tevens muziek maakten op locale muziekinstrumenten. Het eten was apart, maar heerlijk. De reis terug naar het schip duurde langer dan de heenreis. Er was inderdaad een ongeluk met een brommer gebeurd. Tijdens oponthoud in de file, moesten wij allen het Ho Chi Minhlied van onze gids zingen. Dat heef t hem ongetwijfeld een hoop fooi gekost…
Twee mooie zeedagen verder arriveerden wij in Laem Chabang, de havenplaats in Thailand, die het dichts bij Bangkok is gelegen.
Thailand,nog steeds een koninkrijk, waar 62 miljoen mensen wonen. Het land ligt tussen Myanmar, Laos, Cambodja en Maleisië. Van haar buren zal het land het dan ook niet moeten hebben, ofschoon Maleisië een positieve uitzondering is. Het land is ongeveer zo groot als Spanje en werd voor 1939 nog Siam genoemd. (naar de tweeling)…Voor de dierenliefhebbers: Thailand heeft het enige olifantenhospitaal ter wereld.. Er worden ook regelmatig hier films opgenomen, zoals The Bridge on the River Kwai, The deer hunter, Good morning Vietnam en de James Bondfilm The man with the golden gun. De koning van Thailand, Pumibol, of zo iets, viert zijn verjaardag met Sint Nicolaas op 5 december. Hij wordt dit keer 83 jaar. De oude heer doet nog veel voor het land, maar ligt al een jaar in het ziekenhuis.
Wij reden van Laem Chabang naar Bangkok over een op een achtbaan lijkende zesbaansweg, waar tol voor moest worden betaald. Wat een verschil met Vietnam. De weg was dus wat hobbelig maar breed en met rustig verkeer, ondanks de spits. Onderweg werd er een stop ingelast, wat volgens onze gids een “happy”stop was. We kregen de gelegenheid om naar een “happy Place “ te gaan, een toilet..Thailand is vn. een Bhoedistisch land met in totaal 30.000 tempels. We hebben ze niet allemaal gezien/of geteld, dus als het ietsje meer is…Det mooiste tempel staat in Bangkok en die hebben we wel gezien. Verder staan er overal Bhoedabeelden. .Ook hier weer geluncht, Thais uiteraard, in een zeer mooi en luxueus hotel, de Ramada. Hier was het eten ook heerlijk, maar omdat onze bus wat aan de late kant was, was er bijna de hond in de pot. Voor de mensen die hier willen logeren zal ik nog even het telefoonnummer vermelden: 66 0 2688 1000…..Na de lunch werden we naar een z.g.n.handykraft store gebracht (schijnt er bij te horen), waar ook zeer dure kleding werd verkocht. Je kreeg bij binnenkomst onmiddellijk 2 of 3 verkoopsters bij je, die vertelden dat alle creditcards welkom waren…We hebben dit maal niets gekocht.
De volgende dag waren we ook nog in Thailand en deden het eiland Ko Samui (spreek uit samoeiii) aan. Het eiland heeft geen haven waar de Oriana in past, dus werd er geankerd en werden we met tenders naar het eiland vervoerd. Ko Samui is een prachtig eiland met veel 5 sterrenresorts en is een geliefd eiland voor honymooners…,.Op het eiland staat ook de grootste Boedha van Thailand. Tevens hebben we er een demonstratie bijgewoond van getrainde apen die in de bomen klimmen en daar de juiste kokosnoten uitzoeken, plukken, waarna ze naar beneden worden gegooid. De aapjes zien er niet erg gelukkig uit…Helaas was ook hier het natte seizoen al begonnen, zodat we nog behoorlijk nat zijn geworden. We zullen nog wel eens terugkeren in het droge seizoen.
Een dag verder kwamen we in Singapore aan. Ook hier weer een prachtige stad met veel Aktie. Het is een smeltkroes van allerlei rassen, waarvan de Chinezen in de meerderheid zijn. (76%).Er worden maar liefst 54 verschillende talen gesproken, dus is het hier nog wel rendabel een vertaalbureau te beginnen. We zagen hier voor het eerst een Hindoestaanse tempel. De stad doet een beetje aan Hong Kong denken. Deze stad is heel schoon, je mag er niet in het openbaar roken en zelfs geen kauwgom kauwen. Hier wordt niet gestolen, want dat is ook verbodent.. Verder is het een belangrijk financieel centrum voor Azië, met meer dan 130 banken.(die in het park niet meegerekend) We hebben de stad voornamelijk vanuit de bus mogen bekijken, maar bij het beroemde Singaporeflyer werden we losgelaten. Dit is ’s werelds grootste rad met gondels. De gondels zijn enorm groot en een rit in dit rad duurt een uur. Verder zijn we nog in Chinatown en bij het beroemde Raffleshotel geweest. Er is eigenlijk te veel te zien, waarvoor geen tijd was. Wellicht gaan we weer eens terug.
Volgend land is Maleisië. We meren af in Port Kelang en nemen de bus naar Kuala Lumpur. Onderweg veel rijstvelden, maar verder weinig te zien. De stad Kuala Lumpur is echter buitengewoon mooi. Veel mooie en hoge gebouwen, waaronder het beroemde Petronasgebouw. Het was een tijdje het hoogste gebouw van de wereld, maar dat is inmiddels achterhaald. Het blijft echter een geweldig gebouw, waarvan de buitenkant uitsluitend bestaat uit roestvrij staal en glas. Verder hebben we nog genoten van de blauwe Moskee, het oude station, dat nu een 5 sterrenhotel is en het paleis van Sultan Abdoel Samad, dat nu een gouvernementsgebouw is.
Als afsluiting hoorde ik nog een mopje op het schip: Er zitten 2 Ieren naar een voetbalwedstrijd te kijken, komt er een zwangere vrouw langs.. Zegt ene Ier tegen de andere”: Zeg wat denk jij van Abortus-Provocatis ? Zegt de ander, na een tijdje nadenken…”3-1”.
Tot de volgende.