Reisverslag -4-

Reisverslag -4-

Traject Curaçao-Panamakanaal-Acapulco
Het is 6 oktober en 5uur in de morgen, plaatselijke tijd. Wat onwennig vanwege dit vroege tijdstip kijken we door ons grote hutraam naar buiten en staren een donkere wereld in;maar wat schetst onze verbazing, de zee ligt bezaaid met een twintigtal, als kerstbomen verlichte zeeschepen. Even dachten we dat we bij Sail Amsterdam verzeild waren, maar nee, we zijn aangekomen bij het Panamakanaal en deze schepen liggen allemaal voor anker te wachten tot ze aan de beurt zijn om het kanaal door te komen. Ons schip vaart alles en iedereen voorbij en wij krijgen van de kapitein te horen dat het gelukt is om het zo te regelen dat we om 8 uur de eerste sluis binnen kunnen varen, terwijl we om een uur of elf stonden ingepland. Het heeft P& O een flinke duit gekost om dit te bereiken, maar we moeten op tijd in Acapulco zijn en daarna op tijd in San Francisco, want hier gaan er een kleine 1000 passagiers af en er komen er weer net zo veel op, maar dan met de Amerikaanse nationaliteit. Dus tijd is kostbaar en in dit geval kostte het de maatschappij ruim US dollar 200.000,00, om het schip door het kanaal te krijgen.
Wij laten de drijvende kerstbomen achter ons en er komen twee loodsen aan boord, die samen met onze bemanning het schip de gehele dag, want zo lang gaat het duren, door het kanaal te loodsen.
Het kanaal is 80 kilometer lang en pas in 1914 in gebruik genomen. Er gaat een lange geschiedenis aan vooraf. Ik zal jullie niet met droge feiten vermoeien,mede omdat ik die ook niet weet…, maar enkele dingen springen er wel uit. De Fransen hebben 20 jaar lang geprobeerd om een kanaal te graven. Later zijn er de Amerikanen mee begonnen, maar dit werk heeft ook een lange tijd stilgelegen, omdat de arbeiders het er niet lang uithielden vanwege de gele koorts, die er heerste. Men heeft toen eerst de ziekte onder controle gebracht en zijn jaren erna verder gegaan met de werkzaamheden. Op 15 augustus 1914 voer het eerste schip door het kanaal, dat de Atlantische oceaan verbindt met de Pacific.
Het bouwen van de sluizen en het graven van het kanaal had toen ruim 20.000 levens gekost. Er zijn drie sluizen gebouwd, waarbij er een hoogteverschil van 26 meter moet worden overbrugd om op het zelfde waterpeil te komen van het Gatunmeer , dit meer is kunstmatig aangelegd om aan de vraag van al het benodigde water te voldoen.
In de sluizen wordt het schip door een viertal locomotieven (Twee aan bakboord en twee aan stuurboord)in bedwang gehouden. Nadat de sluis het waterpeil heeft bereikt, trekken de treintjes het schip verder het kanaal door. Aan beide zijden heeft het schip niet meer ruimte dan een halve meter met de sluiswal. Na de sluizen wordt het kanaal wat breder .We varen nu dwars door de jungle en ontdekken aligators langs deoevers en een beestje dat op een aap lijkt,met een lange staart en een soort vossenbek. Tevens zien we papagaaien vliegen. Gedurende het eerste uur van de doorvaart regende het flink en was een zuidwester geen overbodige luxe geweest, maar ja, die hadden we niet meegenomen . Bijna alle passagiers stonden op de dekken, om maar niets van het schouwspel te missen. Gelukkig werd het na enige tijd droog. Temperatuur bleef steeds 28 graden.
Bij de laatste sluis werd er een zieke passagier van boord gehaald. De man had een hartinfarct en zou verder in Balboa worden behandeld. Het was nog een heel gedoe om de man van boord te halen. Ik telde in totaal twintig Panamezen, die op een of andere manier een functie hadden in de operatie.. Ik zag brandweer, ziekenbroeders, havenautoriteiten, loopplankbedienden, etc. Er komt dus nog aardig wat voor kijken om een zieke man van boord te halen. Gelukkig komt dit niet zo vaak voor, want het schip heeft ook een medische dienst en behandelkamer met röntgenapparatuur. Dit hebben ze wel nodig, want met zoveel oude knarren aan boord kan er wel eens wat gebeuren. Het valt me trouwens op, dat er veel rolstoelers en rollatorgebruikers rondlopen/rijden. Soms denk ik wel eens dat ik met een Zonnebloemreis meevaar…
Het Kanaal is sedert 31 december 1999 volledig eigendom van de staat Panama. Hiervoor is het altijd in Amerikaanse handen geweest, die ook de gigantische investeringen voor hun rekening hadden genomen. Er werken veel Panamezen bij het kanaal en het is de belangrijkste bron van inkomsten voor Panama.
Om 19.00uur varen we de Pacific in. Drie uur later dan het geplande vaarschema, zodat we er de sokken in moeten zetten om ,na 2 zeedagen, op tijd in Acapulco te zijn. Terwijl ik dit schrijf, varen we nog op volle zee, met volle kracht en is het al duidelijk dat we niet de planning voor Acapulco zullen halen. De tijdstippen voor de excursies zijn verschoven en we zullen een half uur later, dan gepland, uit Acapulco weer vertrekken .We varen vandaag langs landen, zoals Costa Rica, Nicaragua, Honduras, San Salvador en Guatemala,landen die ik alleen ken uit spionageboeken en verhalen over revoluties, drugs en oorlogen, meestal met hoog CIA-gehalte. We varen echter te ver uit de kust om iets van deze landen te zien. Wat we wel onderweg zien, zijn dolfijnen en waterschildpadden, die in grote getale rondzwemmen. Leuk gezicht.
Vanmiddag werd er weer een poging ondernomen om de foto’s geplaatst te krijgen, maar we hadden geen satellietverbinding, dus geen internet. Morgen ,na Acapulco nieuwe poging.
Lieve groet voor allen en we vinden het heel erg leuk om jullie reacties te lezen.